Klik hier om te bewerken.
EdCom
|
|
|
Dit stamt uit juni 1970. Een jaar later zong ik het met m’n leerlingen op de Gantelhof in Poeldijk.
|
Anno 2016 is zo’n liedje de truttigheid ten top! Met zo’n tekst kun je niet meer aankomen bij kinderen die drie keer per jaar op vakantie gaan en dan uitzwermen over de hele wereld om het ene na het andere spektakel te beleven en nauwelijks vakantiedagen over hebben om lekker wat te luieren in hun eigen omgeving.
Wat dat betreft maakte het MAX-programma ‘We zijn er bijna!’ deze zomer weer een punt. Zo’n vijftig vitale senioren reizen met de caravan door Spanje en Portugal. Caravan neerzetten, welkomstborrel met de groep, eten klaarmaken onder de luifel, stadje bezoeken, skypen met de kleinkinderen, weer verder trekken. Vijf afleveringen lang. Met hoge kijkcijfers en (verrassend!) ook onder jongeren. Mediaexperts breken hun hoofd over de motivatie van deze onverwachte doelgroep. De tendens in hun gedachtegang: het is de rust in het programma en het zijn de authentieke ouderen die scoren. De Volkskrant vorig jaar over het succes: ‘Elk cynisme ontbreekt. Niemand wordt geëxploiteerd of te kijk gezet, iedereen wordt in z’n waarde gelaten’. MAX-directeur Jan Slagter in het Parool over het succes onder jongeren: ‘Het is voor hen misschien een beetje cult, maar misschien vinden ze het ook oprecht leuk. Ze zijn drukke programma’s gewend, met bewegende camera’s, harde muziek en een snelle montage, en dan is dit een prachtig schilderij dat voorbij komt.’ Wellicht inderdaad een verademing tussen al het aanbod dat vraagt om een constante scherpte. Zou al dat mediaspektakel onze (klein)kinderen dan toch een beetje teveel worden? Zijn ze moe van de dynamiek van deze tijd? Is het begrijpelijk dat mijn kleindochter na drie weken Suriname verzuchtte: ‘Nu wil ik gewoon eens een paar dagen gewoon lekker lui thuis blijven’? Het zomerse lummelliedje van Benny Vreden kwam bij mij weer boven tijdens het varend corso begin augustus. Niet zo vreemd, want dat Westlandse fenomeen past er wel een beetje bij. Lekker rustig zitten genieten aan de waterkant. Niet zo dynamisch als het Zomercarnaval in Rotterdam en de Gayparade in Amsterdam, en zonder schreeuwerige aandacht van de landelijke media. Maar wel super-authentiek en gericht op de kwaliteiten van de regio. Zoals de toeristische trekpleisters hier: activiteiten in de branding, rondleiding op de bloemenveiling, bezoek aan door vrijwilligers gerunde musea, een tochtje over de Waterweg. En natuurlijk de nodige feestweken, en braderieën. Ook in groepsverband is er veel te beleven. Eigentijdse versies van het toerisme van toen, aangevuld met wat kleinschalige vernieuwingen als een escaperoom, surfen in de branding, lunchen in de Druiventuin, kunstpodia en natuurlijk het Varend Corso. Zit daar de toeristische potentie van onze regio? Oké, wel wat kneuterig, maar een oase in deze hectische tijd. Net als dat cijferkanon van omroep MAX. Ed van Berkel 
|